گزارشی جذاب در مورد قبض موبایل چهره‌های فوتبالی‌ها
بــاز هـــم علیرضـــا واحدی‌نیکبخت در بالاهای جدول است! او نسبت به اکثر بازیکنان مطرح فوتبال ایران بیشتر با تلفن صحبت کرده. قبض تلفن مهاجم پرسپولیس برای تاریخ اول خرداد تا اول مرداد که دومین قبض سال 87 به حساب می‌آید، 300 هزار و 700 تومان شده.فرهاد مجیدی، مهاجم استقلال باید تا چند روز دیگر 482 هزار تومان به حساب مخابرات بریزد. در غیراینصورت تلفن او قطع می‌شود. اگر هنوز به خواندن این گزارش ترغیب نشده‌اید، واقعا سطح‌تان بالاست! اما اگر مثل ما اهل حاشیه هستید و از زردبازی لذت می‌برید، خواندن این گزارش را که با هزار زحمت تهیه شده،از دست ندهید.
1-داربی تمام می‌شود. بازیکنان استقلال و پرسپولیس به رختکن می‌روند. هنوز روی زمین ننشسته‌اند که زیپ کوچک ساک‌ورزشی خود را باز می‌کنند. دست می‌کنند و تلفن همراهشان را از ساک بیرون می‌آورند. تلفن را روشن می‌کنند و سریع شماره می‌گیرند. انگار که یادشان رفته باشد یک نکته خیلی مهم را به یک نفر بگویند. انگار که عجله داشته باشند تا خبری مهم را به کسی بدهند، اما اینطوری نیست. همه آنها با آرامش خاصی دست‌شان را گرفته‌اند جلوی میکروفن گوشی و دهانشان تا هم صدایشان را کسی نشنود، هم امکان لب‌خوانی وجود نداشته باشد! این اتفاقی است که در مورد اکثر بازیکنان فوتبال یک امر عادی محسوب می‌شود. اصلا عجیب نیست که آنها بلافاصله بعد از بازی تیمشان مشغول مکالمه تلفنی شوند.
2-بازیکن تیم ملی در لابی هتل استقلال نشسته. هنوز سرشب است. کاپیتان تیم ملی به او می‌گوید که به اتاقش برگردد. بازیکن زیرلب قر می‌زند که در اتاق هیچ تفریحی ندارد، اما به طرف اتاقش می‌رود. وارد اتاق که می‌شود، تلفن همراه را از جیبش بیرون می‌آورد و شماره می‌گیرد. تلفن او تا ساعت حدود یک نیمه‌شب اشغال می‌ماند و بعد هم خاموش می‌شود!
«کسی که سالی 300-200 میلیون تومان پول می‌گیرد، ترسی از زیاد صحبت کردن با موبایل ندارد.» این هم حرف جالبی است. به‌هرحال بازیکنی که قرارداد نجومی می‌بندد و تنها کار مفیدش روزی دو، سه ساعت تمرین یا مسابقه است، باید بقیه ساعات روزش را هم پر کند. هرچقدر هم که زیاد بخوابد و به رستوران و... برود، باز هم روزی چند ساعت وقت خالی دارد. صحبت کردن با تلفن هم یکی از راه‌های پر کردن اوقات فراغت است. به‌خصوص برای بازیکنان خوش‌تیپ و ستاره فوتبال که هواداران بیشتری هم دارند. بین بازیکنان مطرح فوتبال، باز هم علیرضا واحدی‌نیکبخت در بالاهای جدول است! او نسبت به اکثر بازیکنان مطرح فوتبال ایران بیشتر با تلفن صحبت کرده. قبض تلفن مهاجم پرسپولیس برای تاریخ اول خرداد تا اول مرداد که دومین قبض سال 87 به حساب می‌آید، 300 هزار و 700 تومان شده، اما نیکبخت هرچقدر که در زمین فوتبال سرتر از فرهاد مجیدی است، در قبض تلفن به گرد پای فرهاد مجیدی هم نمی‌رسد. مهاجم استقلال باید تا چند روز دیگر 482 هزار تومان به حساب مخابرات بریزد. در غیراینصورت تلفن او قطع می‌شود. احتمالا امیر قلعه‌نویی از مبلغ قبض موبایل مجیدی خبر دارد که او را به زمین نمی‌فرستد! علی انصاریان و حسین کعبی هم از آن بازیکنانی هستند که پول زیادی خرج حرف زدن می‌کنند. قبض این دوره موبایل انصاریان 216 هزارتومان و قبض کعبی 206 هزار تومان شده. این وسط می‌شود به بازیکنانی مثل منصوریان (176 هزارتومان)، مجتبی جباری (165 هزار تومان)، کریم باقری (146 هزار تومان)، محسن خلیلی (144 هزارتومان)، عباس آقایی (135 هزار تومان)، صابر میرقربانی (130 هزار تومان) و سیاوش اکبرپور (124 هزار تومان) هم اشاره کرد که از زبان خود زیادی کار می‌کشند. حسین بادامکی هم یکی از بازیکنانی است که قبلا زیاد با تلفن صحبت می‌کرده، اما حالا به این نتیجه رسیده که نباید زیاد حرف بزند. او که یک‌بار قبض 300 هزار تومانی هم داده، می‌گوید: «به‌نظر من پول حرف زدن را دادن زور دارد. وقتی حرف می‌زنی نمی‌فهمی چه اتفاقی افتاده، اما بعدا می‌فهمی که چه کار کرده‌ای. اگر مکالمه کاری باشد، اشکال ندارد، اما صحبت‌های دیگر خوب نیست! با وجود درآمدی که دارم، باز هم فکر می‌کنم 300 هزارتومان پول زیادی است. آدم نباید این همه با تلفن صحبت کند.»
اما بین بازیکنان معروف فوتبال خیلی‌ها هم هستند که قبض موبایلشان کم می‌شود. البته خیلی از فوتبالیست‌ها دو یا سه خط تلفن همراه دارند که غیر از یکی، بقیه‌اش خط ایرانسل است. وحید طالب‌لو از بازیکنانی است که با مبلغ قبض تلفن همراهش باید او را یکی از کم‌حاشیه‌ترین فوتبالیست‌های ایران دانست. قبض او فقط 32 هزار و 600 تومان شده که این در مقابل قبض بازیکنان دیگر فوق‌العاده کم است. حسین کاظمی هم با قبض 84 هزار تومانی‌اش نشان می‌دهد زیاد اهل زنگ زدن نیست. این را هم در نظر بگیرید که بین بازیکنان معروف فوتبال غیر از طالب‌لو و کاظمی کسی پیدا نشد که قبض موبایلش کمتر از 100 هزارتومان شده باشد.
